اگر مرگ نبود فریادهای نا امیدی به آسمان بلند می شد، به طبیعت نفرین می فرستاد

 

 

 

تنها مرگ است که دروغ نمی گوید.

 

 

 

ما بچه مرگ هستیم و مرگ است که ما را از فریب های زندگانی نجات می دهد

 

 

 

مرگ بهترین پناه دردها و غمها و رنج ها و بیدادگری های زندگانی است

 

 

 

انسان چهره مرگ را ترسناک کرده و از آن گریزان است

 

 

 

 

فقط با سایه ی خودم خوب میتوانم حرف بزنم ، اوست که مرا وادار به حرف زدن می کند،

فقط او میتواند مرا بشناسد ، او حتماً می فهمد …

می خواهم عصاره ، نه ، شراب تلخ زندگی خودم را چکه چکه در گلوی خشک سایه ام چکانیده به او بگویم:

” ایــن زنـــــدگــــی ِ مـن اســت ! ”

 

 

 

 

 

برای من بزرگترین معجزه همین است که من وجود دارم

 

 

 

اگر بشر دست از کشتن حیوانات بردارد ، آدم هم نخواهد کشت

 

 

 

انسان نه فقط احمق ترین حیوانات است ، بلکه درنده ترین و شریر ترین آنهاست

 

 

 

هر کس مطابق افکار خودش دیگری

را قضاوت می کند 

 

 

 

وقتی انسان شهری را وداع می کند مقداری از یادگار ،

احساسات و کمی از هستی خودش

را در آنجا می گذارد 

 

 

 

تنهایی مرگبار همان عرصه ای است که در آن بازی

بر سر آزادی ، بر سر خصومت آدمی است 

 

 

 

در زندگی زخم هایی هست که مثل خوره روح را آهسته

در انزوا می خورد و می تراشد

 

 

 

 

نزد بهترین و قشنگ ترین و باهوش ترین انسان

همیشه نقص دیده می شود 

 

 

 

از روشنایی خوشم نمی یاد ، جلو آفتاب همه چیز

لوس و معمولی میشه 

 

 

 

آنها به من می خندند ، نمی دانند که من بیشتر به آنها می خندم .

 

 

 

از کجا باید شروع کرد ؟ چون همه فکر هایی که عجالتا در کله ام می جوشد

، مال همین الان است ، ساعت و دقیقه و تاریخ ندارد

 

 

 

 

تا زندگی نباشد مرگ نخواهد بود و همچنین تا مرگ نباشد

زندگانی وجود خارجی نخواهد داشت 

 

 

 

برای نوشتن کوچکترین احساسات یا کوچکترین خیال گذرنده ای ،

باید سرتاسر زندگانی خودم را شرح بدهم

و آن ممکن نیست 

 

 

 

خودکشی های فصلی بیشتر از بی اعتقادی ،

از زوال و نابودی وجوه زندگی مشترک بر می خیزد

 

 

 

یک چیز هایی هست که نمی شود به دیگری فهماند ،

نمی شود گفت ، آدم را مسخره می کنند

 

 

 

برای خواب غفلت،از در و دیوار لالایی می بارد…

 

 

 

خاصیت هر نسلی این است که آزمایش

نسل گذشته را فراموش بکند 

 

 

 

زندگی با خونسردی و بی اعتنایی صورتک هر کسی

را به خودش ظاهر می سازد ، گویا هر کس

چندین صورت با خودش دارد

 

 

 

در سن هایی که ما هنوز زبان مردم را نمی فهمیم

اگر گاهی در میان بازی مکث می کنیم برای این است

که صدای مرگ را بشنویم…

 

 

 

ای مرگ تنها تویی که زندگی جاوید داری